Een polsfractuur is het meest voorkomende trauma van de bovenste ledematen.
Men kan deze fractuur oplopen door een eenvoudige val of tijdens het sporten.
Wanneer het gaat om een fractuur met verplaatsing, ziet men een misvorming van de pols en een bloeduitstorting.

Distale radius: symptomen en diagnose

De patiënt moet naar het ziekenhuis gaan voor een onderzoek. Het onderzoek wordt vervolledigd met röntgenfoto’s. Bij een meer complexe fractuur, namelijk wanneer het gewricht beschadigd is, kan een CT-scan nodig zijn.

Distale radius: behandelingen en evolutie

Medische behandeling

Bij een fractuur zonder verplaatsing wordt geopteerd voor een orthopedische behandeling waarbij de patiënt een brace moet dragen. De arts zal aan de patiënt vragen om regelmatig op controle te komen om een secundaire verplaatsing van de fractuur uit te sluiten.

Chirurgische behandeling

In geval van een instabiele fractuur met verplaatsing wordt een chirurgische ingreep aangeraden.
De ingreep vindt plaats onder locoregionale anesthesie tijdens een dagopname.
De polsfractuur zal gereduceerd worden om het polsgewricht te reconstrueren.  In de meeste gevallen worden de fragmenten gestabiliseerd met behulp van een titaniumplaatje dat 8 tot 12 maanden later tijdens een nieuwe operatie zal worden verwijderd.
Het grootste voordeel van de chirurgische ingreep is dat de anatomie van de pols hersteld kan worden en dat het risico op artrose op lange termijn beperkt wordt.  Aangezien de fractuur gestabiliseerd werd, is vroegtijdige mobilisatie van het gewricht mogelijk om het optreden van stijfheid en dystrofie uit te sluiten.